Pobiegliśmy oczywiście do Muzeum Narodowego na wystawę poświęconą Aleksandrowi Gierymskiemu. Na miejscu okazało się, że do kasy po bilety trzeba było odstać solidne kilkanaście minut. Aby zostać wpuszczonym do sal wystawowych – kolejny kwadrans z haczykiem. Może była to specyficzna przedpołudniowa, niedzielna godzina która spowodowała ten korek w muzeum. Tak naprawdę to znakomita wiadomość – ludzie różnych stanów – ruszyli do muzeum oglądać obrazy.

Można przypuszczać, że na propagowanie tej wystawy miała wpływ sprawa odzyskania jednego z obrazów Gierymskiego „Zydówka z pomarańczami”, który został zrabowany przez Niemców podczas drugiej wojny światowej. Na wiele lat zniknął z pola widzenia. W 2010 roku, dzieło to zostało wystawione do sprzedaży przez mały niemiecki dom aukcyjny „Eva Aldag” z miejscowości Buxtehude leżącej niedaleko Hamburga. Wyceniono go na poziomie 4400 euro. Niewiele … prawda ?

W tym momencie wiele osób i instytucjo dobrej woli „zawzięło” się aby dzieło to, za „wszelką cenę” wróciło do domu. Dzięki osobistemu zaangażowaniu Min. Kultury, Sztuki i Dziedzictwa Narodowego, Pana Bogdana Zdrojewskiego, jak również, dzięki  środkom finansowym, zapewnionym na ten cel przez Fundację PZU, „Pomarańczarka” w lipcu 2011 wróciła do kraju !!!

Dziś jest obrazem pieczołowicie i pięknie odrestaurowanym; nie wiem czy słowo – lśniącym jest odpowiednim ? … ale przepięknie wibruje kolorami. To praca, wybitnego malarza ciesząca: zmysły, emocje, grająca na wrażliwościach.  Dobrze, że jest wreszcie z nami !

„Pomarańczarka” powstała w latach 1880-1881 gdy Gierymski przebywał w Warszawie. W tym czasie blisko związał się  ze Stanisławem Witkiewiczem oraz Antonim Sygietyńskim; wtedy też malował realistyczne sceny żydowskich mieszkańców Warszawy z różnych biednych części miasta; wtedy taką było np. Powiśle. W tym okresie namalował również „Zydówka z cytrynami„, „Brama na Starym mieście” oraz różne odmiany „świętych trąbek„

Otworzona właśnie wystawa prac Aleksandra Gierymskiego jest przekrojem jego twórczości. W praktyce oznacza to, że jeśli chciałoby się w pełni  ją skonsumować trzeba poświęcić troszkę czasu. Warto byłoby również przed wizytą w Narodowym, cokolwiek przeczytać i zobaczyć – choćby w internecie – jego prace.