W Japonii funkcjonuje powiedzenie – „Mieć szczęście jak Kokura”.

Tak – miasto Kokura miało bardzo wiele i jeszcze trochę szczęścia. Podczas II wojny światowej było pierwotnym celem do zrzucenia drugiej bomby atomowej „fat boy”. Ponieważ pogoda była pochmurna i nad tym rejonem było dużo chmur w samolocie kończyło się paliwo, podjęto decyzję aby bombę  plutonową zrzucić na Nagasaki.

Trzy dni wcześniej została zrzucona boma atomowa na Hiroszimę; Kokura była celem zapasowym. Oficjalne dane, podają, że w Hiroszimie bomba uranowa zabiła 118,661  osób 30,524 było ciężko rannych, 48,606 lekko rannych, 3677 zaginionych. Statystyka ta, nie obejmuje personelu wojskowego. W Nagasaki za sprawą bomby plutonowej, zginęło 74 tysiące osób, zaś 75 tysięcy zostało rannych. Ci którzy przeżyli atak atomowy nazywani są – Hibakusza.

Amerykanie chcieli mieć dokładnie udokumentowny moment wybuchów. Stąd konieczność dobrej pogody i dobrej widoczności.  Możemy się więc chyba wszyscy zgodzić, że Kokura miała fart jak stąd do Japonii.

W odtajnionym w 1974 roku dokumencie spotkania „Komitetu ds. Celów”, które odbyło się w maju 1945 roku w Los Alamos, brano pod uwagę sześć celów. Były to: Hiroszima – port, Yokohama – port, Kokura – arsenał, Nigata – port,  Tokio – Pałac Cesarski. Z tego ostatniego celu Amerykanie bardzo szybko zrezygnowali sądząc, że w przyszłości hekatomba Tokio, Cesarza i jego rodziny byłaby ogromnym obciążeniem w każdym wymiarze.

Wiedziony tą legendą postanowiłem, że odwiedzę Kokurę w szczególności, że jest tam piękny zamek. Miasto (czy też teraz dzielnica dużej aglomeracji Kitakyushu) leży w prefekturze Fukuoka.  Muszę się nawet przyznać, że dziś żałuję, że nie posiedziałem dłużej w tym miejscu.

Zamek w Kokura znajduje się praktycznie w centrum miasta; zamek ten znany jest również pod nazwą Katsuyama jo, Shizuki jo, Katsuno jo. Gdy rozpoczęto jego budowę z racji swojego położenia planowany był jako wojskowa twierdza. Stoi na wzgórzu, nieopodal rzeki Murasaki. Wieża osadzona na potężnej kamiennej podmurówce składa się z pięciu poziomów zbieżnych ku górze; ciekawostką jednak jest to, że ostatnie piętro ma większą powierzchnię aniżeli czwarte – trzeba przyznać, że takiego rozwiązania konstrukcyjnego nie stosowano w innych zamkach. Mimo tego – wieża wygląda harmonijnie i spójnie.

Do dziś nie wiadomo dlaczego zastosowano taki trik. Jedno z wytłumaczeń jest takie, że konstrukcja tego zamku nie jest czysto japońska – jest mowa o wpływach chińskich; druga teoria mówi, że to konstrukcja barbarzyńska, bowiem przy przygotowywaniu budowy, jako doradcy działali chrześcijańscy misjonarze, a ich rady zostały wzięte pod uwagę.

Zamek ten nie jest oryginalny, spłonął doszczętnie w 1837 roku; wcześniej i później w ramach różnorakich walk był niszczony. Po II wojnie światowej do 1957 roku stacjonowały w nim wojska amerykańskie. Dwa lata później rozebrano go. od nowa go wybudować. Tym razem na bazie nowoczesnych technologii. Mury obronne mają 111 otworów strzelniczych i 61 okien. Otoczony jest pięknym parkiem oraz nowoczesnymi wieżowcami, ulicami, aktualnym życie.

W środku jest muzeum. Najciekawsza jest wielka makiet obrazująca życie w w XVII wieku, na której jest 1500 figurek wykonanych z papieru. Ciekawostką jest również to, że Miyamotu Musashi spędził w tym zamku siedem lat swojego życia