W PZPN trwa poszukiwanie (czy też ono się już skończyło, a my póki co nie wiemy kto i co ?) nowego trenera Reprezentacji Polski w piłce nożnej. Przepytywany na tę okoliczność Prezes Związku Zbigniew Boniek stwierdził, że obok umiejętności pedagogicznych i całej wiedzy tajemnej dotyczącej piłki nożnej, przyszły selekcjoner będzie musiał również dawać sobie radę z mediami i dziennikarzami.

Ta doktryna medialna nie jest dla mnie do końca czytelna ? Bez dwóch zdań każda osoba, która pełni jakąkolwiek funkcję publiczną w każdym kraju, musi być przygotowana mentalnie i merytorycznie do ciągłego kontaktu z mediami. I jakby nie ma dyskusji w tym miejscu czy to się ma dziać czy ma się nie dziać. Medialna konieczność jest wpisana w DNA każdego stanowiska takiego typu jak – Trener Reprezentacji Narodowej. Kropka !
Osobnym problemem jest to czy taka osoba ma wsparcie w jakimś rzeczniku prasowym, zespole medialnym … w grupie ludzi, która cały czas nadzoruje, uprawia, aktywizuje, ruch medialny związany z dobrem narodowym jakim jest reprezentacja kraju w piłce nożnej. Wspominam o tym bo – może błędnie ? – ale z wypowiedzi Prezesa Bońka wywnioskowałem, że nowy selekcjoner, będzie musiał nieść ciężar medialny na własnych barkach.

Hmm … słysząc to poważnie się zaniepokoiłem. Od trenera kadry oczekujemy bowiem tak naprawdę jednej rzeczy – aby drużyna za którą odpowiada wygrywała kolejne mecze. Od związku zaś oczekujemy aby posiadał profesjonalny team komunikacyjny, który będzie zarządzał (na ile to będzie oczywiście możliwe) niekończącym się zgiełkiem medialny, który rytmicznie (mocniej lub słabiej, ale zawsze) pulsuje wokół drużyny. Do tego wszystkiego jest oczywiście konieczny rzecznik prasowy drużyny, będący dostępny dla wszystkich 24h. Tak – są to dodatkowe obowiązki i związane z tym koszta, ale jeśli chcę się działać profesjonalnie, nie ma innego wyjścia. Zresztą , pieniądze wyłożone na komunikację nie są wyrzuconymi w błoto. Jeśli ta, prowadzona jest dobrze w istocie podnoszona jest wartość finansowa i reputacyjna: poszczególnych piłkarzy, drużyny, związku. To proste jak budowa cepa.

Haa ! – ponieważ piłka nożna to sprawa narodowa, podnoszona jest również wartość naszego kraju. I dobrze wiecie, że nie przesadzam.
Chciałbym zatem namawiać PZPN aby owszem – wpisał w umowę z nowym trenerem naturalne akapity dotyczące „konieczności uczestnictwa w działalności medialnej reprezentacji”, ale by poszedł również krok dalej. I zorganizował profesjonalną ekipę, która nie będzie zajmowała się wyłącznie reprezentacją z zawodowym rzecznikiem, który będzie medialnym frontmanem.

Ponieważ w Polsce wszyscy trenerzy reprezentacji, w sensie sportowym, mają pod górę co wykazuje historia i z biegiem czasu stają się dla mediów zwierzyną łowną. Mając właśnie to na względzie warto przyszłemu selekcjonerowi pomóc i na tym odcinku.

Paweł Janas, który był odpowiedzialny za reprezentację kraju w 2006 r podczas Mundialu w Niemczech (przypomnijmy – dostaliśmy tam łomot nad łomoty) na jednej z ostatnich konferencji prasowych został zaindagowany

– Jak się Pan czuje
– Tak jak wyglądam
– A jak Pan wygląda ?
– Tak jak Pan widzi

było też tak

Przywołuję te Mistrzostwa Świata i wszystko co wiązało się z niechęcią Pawła Janasa do mediów jako swoiste memento. W tamtych latach w ogóle reprezentacja się nie komunikowała. A same mistrzostwa w Niemczech były dla wszystkich jednym wielkim koszmarem.

Dziś w czasach rozszalałych i tabloidyzujących się mediów, nieprzewidywalnych social mediów – nie ma innego wyjścia.
Za komunikowanie poczynań polskich piłkarzy muszą się wziąć fachowcy !