Zastanawiałem się na ile temat tatara z restauracji „Kameralna” mieszczącej się przy u. Foksal w Warszawie jest tematem koniecznym do podjęcia w kontekście wydarzeń na Krymie i na Ukrainie.  Pomyślałem, że mimo wszystko, warto byśmy starali się przebywać również w okolicy spraw miłych,  nawet jeśli tylko udajemy, że nas to interesuje.

Befsztyk tatarski. Kilka dni temu napisałem króciutki wpis o starej „Kameralnej”, kanapie Hłaski, Maklakiewicza, Himilsbacha. w ramach tej wycieczki w przeszłość zahaczyłem o sprawę tatara. Ten jak wiadomo, od zawsze towarzyszył biesiadom zakrapianym alkoholem – przynajmniej w naszej części Europy. Zostałem również zachęcony wpisem na moim profilu facebooka Pani, która pełni chyba jakąś funkcję w aktualnie działającej restauracji „Kameralna”  abym się tam udał i popróbował  tego dania.

Poszliśmy kilku osobową ekipą w tamtym kierunku … do „Kameralnej” na Foksal nazywającej się    „Kameralna Foksal” co później okazało się bardzo ważne.

Lokal zrobiony z manierą ale pietyzmem do epoki; dużym nakładem myśli scenograficznej, ale też wydaje się bardzo dużym budżetem.  Wszystko co tam jest w sensie wystroju nawiązuje z mniejszym lub większym mrugnięciem oka, do lat słusznie minionych – czyli wczesnej komuny.

Zresztą jeśli ktoś tam pójdzie to sobie to zobaczy.

Zatem Tatar ?

Wysokiego poziomu, dobra polędwica, świeża, ładnie posiekana i wyposażony na ostatnią drogę w: cebulkę, grzybki, kawałek szprotki, musztardę, żółtko, cytrynę; co bardzo ważne, a nie zawsze stosowane w innych zakładach gastronomicznych – pojemnik z maggi – sosikiem o specyficznym nieco korzennym zapachu, znakomici nadającym się do przełamywania smaku n.p. mięsa; tatar bez maggi (przepraszam za to porównanie) jak żołnierz bez karabinu. Zresztą jak zauważyłem – istnieje pewien fundamentalny podział na tych co z maggi i tych co bez maggi …

Gdy zobaczyłem poobijany kieliszek do żółtka, zapytałem kelnera – zresztą bardzo miłego chłopaka, studenta prawa na UW – czy to tak specjalnie. Ten bez mrugnięcia oka odpowiedział, że za komuny takie właśnie. …. co prawda,  gdy była komuna jego mogło jeszcze nie być na świecie … ale to zupełnie inna historia. Tak czy tak – ładnie swoją rolę odegrał, będąc ubrany w biały kaftanik z epoki, choć brakło ściereczki przerzuconej przez lewe przedramię.

Inne, podane dania,  również bardzo porządne: śledź w śmietanie, pomidorowa, flaczki, bryzolek z kluseczkami przypieczonymi na patelni. Sądzę, że z dużym spokojem można się tam udać na sobotnio/niedzielny obiad lub posiedzenie rady nadzorczej lub w ramach jakiegoś klubu dyskusyjnego. Nie ma wstydu.

….

… gdy na facebooku opublikowałem na moim profilu, zdjęcie z tej wizyty roboczej,  odezwała się Pani Katarzyna Leonowicz – pisałem o nie wyżej. Cóż się okazało … ? w pełnej pozytywnej gotowości udałem się do „Kameralnej” …. nie uwierzycie ! nie do tej do której miałem trafić czyli   do Restauracja Kameralna  mieszczącej się przy ul. Kopernika 3 … czyli prawie na ul. Foksal 

Pytacie o co chodzi ? … tak … też się zdziwiłem. W tamtym rejonie działają dwie „Kameralne”.  Obie tak prawdziwe jak skomplikowane czasy, które na to pozwalają lub nie.