W 2008 roku, w ramach mojego bloga, dokonałem wpisu pt. „Czy napiłbyś się wina z posłem Palikotem ?” Była to rozprawka, która przedstawiała politycznego Janusza Palikota raczej pozytywnie i optymistycznie. Wtedy osiągnął wybitną biegłość w dziedzinie zaczepnego, gadżetyzmu politycznego – te jego świńskie ryje, wibratory, wódka były w ciągłym użyciu. Wspinał się po drabinie politycznej. Będąc coraz mocniej rozpoznawalnym i coraz bardziej radykalnym podczas występów medialnych.
W tamtych latach był jeszcze głównym harcownikiem PO,; wysuniętym na samo czoło walki politycznej przeciwko przeciwnikom wszelkiej maści. Osobiście nie wróżyłem mu osiągnięcia najwyższych stanowisk państwowych twierdząc, że to polityczna fanfaronada i fircykowatość, będzie ciągnęła się za nim do końca jego dni. Doceniałem jednak zapał, kreatywność i niezłomność jaką prezentował.
Dziś Janusz Palikot jest znokautowany poziomem 3,58% w zakończonych Eurowyborach. … i póki co, nie wiadomo co dalej ? Oczywiście pojawiają się głosy, że jego partia powróci do nazwy „Twój Ruch” odcinając i wyrzucając do śmietnika „Europę Plus” – tak nazwę jak i całą ideologię i jak to się dziś ładnie mówi – projekt polityczny – który za tym stał.
Palikot i jego działania stały się mało czytelne gdy zrezygnował z nazwy „Ruch Palikota” (rozumiem, że musiał). Ugrupowanie to działało od czerwca 2011 roku i przyciągnęło dużo ludzi dotychczas nie zaangażowanych w politykę; do tego trochę ex platformersów, różnej maści lewicowców z SLD i Socjaldemokracji Polskiej. Taki kolorowy, różnoraki kalejdoskopik różnych miksujących się. Nawet jeśli już wtedy „Ruch” nie wyglądał na zbyt uporządkowany, to mimo wszystko różnorodność rodziła zainteresowanie.
W październiku 2013 roku (dziś – wydaje się, że to już wieki temu), partia przekształciła się w „Twój Ruch” z doczepką „Europa Plus”. Gdy nerwowo szukał kolejnych sojuszników, partnerów, współkoalicjantów”, nazwisk jego poczynania, w ogólnym odbiorze jego poczynania stały się jeszcze bardziej zagmatwane.
Ci wszyscy wolnomyśliciele, aktywiści środowiskowi (reprezentujący, często bardzo niszowe grupy społeczne), pełnokrwiści i doświadczeni działacze społeczni, ambitni amatorzy parlamentarni, ciekawe, a niejednorodne postacie – wszyscy firmowani parasolem Janusza Palikota i czasami się pokazującym, a czasami nie – Aleksandrem Kwaśniewskim.
Na pierwszy rzut oka, ugrupowanie zostało zaprojektowane na bogato i z przytupem. Co ważniejsze – wszystkim wydawało się, iż jest to nader otwarta oraz politycznie, nowoczesna konstrukcja. Mimo wszystko to poczucie chaosu było wyczuwalne.
W wyborach europejskich nie wyszło. To nie jest polityczny koniec świata. Choć rozumiem, że dla wielu polityków, nazwijmy ich – starszego pokolenia – startujących z tej listy; brak akceptacji społecznej, jest więcej niż policzkiem. Dla wielu z nich, to bardzo smutna weryfikacja z aktualnym stanem sceny politycznej. Trzeba będzie poszukać pracy.
Nie wyszło. Być może było tak, że:
– nazwa partii, po prostu zbyt często była zmieniana i ludzie stracili orientację z kim mają do czynienia ? (każdy marketer wie, że z punktu widzenia runku, takie działania to „nocny koszmar”)
– zbyt dużo, skrajnie różnych indywidualności starało się działać pod jednym „parasolem” traktując go wyłącznie symbolicznie oraz jako „rynkową” przykrywkę; ciągnąc każdego dnia, kołderkę w swoją polityczną, społeczną stronę; wielu z nich korzystało z tytułu przynależności do partii, a nie partia z nich;
– partia miała zbyt krótką ławkę: prawdziwych (w pozytywnym słów znaczeniu) ideologów, teoretyków, mentorów i mędrców politycznych. Ci – czy to się podoba czy nie – potrzebni są w każdej drużynie politycznej. Oni bowiem starają się czasami: heblować, dopasować, tonizować różnorakie zapędy harcowników tak aby trafiały i były czytelne (jak ja nie lubię tego cynicznego określenia) dla elektoratu.
– może również: nad ekspresywność, kompulsywność, często brak taktu, wyczucia, stosowanie radykalnych i nachalnych by nie powiedzieć ocechowanych chamstwem politycznym u szefa ugrupowania Janusza Palikota. Do tego wszystkiego jego triki medialne, metafory, porównania używane w wystąpieniach, które dawno już straciły jakąkolwiek świeżość; emocjonalne decyzje personalne;
– arogancja polityczna (nie tylko grzech Palikota i jego współpracowników – to raczej cecha większości polskich polityków; oczywiście do momentu gdy dostanie się łupnia w wyborach – nie od konkurentów, ale od obywateli;
– twierdzenie powtarzane do znudzenia o „zabetonowaniu” polskiej sceny politycznej – kolejny raz znalazło potwierdzenie. Unia Polityki Realnej z Januszem Korwinem – Mikke jest wyłącznie potwierdzeniem tej tezy. Kiedyś, to właśnie Palikot, upuszczał nadmiar ciśnienia politycznego. Teraz będzie to przez pewien czas czynić Janusz Korwin – Mikke;
reasumując:
to co w tym wszystkim pewne to ogromna szansa jaką miał aby zaistnieć w polityce; nie wykorzystał jej – gdzieś to się wszystko rozwiało na boki. Jest to także punkt zwrotny w życiu Janusza Palikota. On sam zdecyduje czy nadal i na jakich warunkach będzie chciał uczestniczyć w życiu publicznym – co rozumiem, musi on sobie przemyśleć i z pewnością to robi. Z ciekawością badacza czekam co on wymyśli ?
Sojusz z różnymi środowiskami nie dał Palikotowi żadnych korzyści. Ci politycy, którzy mieli być lokomotywą koalicji, okazali się dramatycznie słabi. Były polityk SLD Marek Siwiec zdobył w swoim okręgu niecałe 3 proc., czyli 17 tys. głosów. Tak popularny na Śląsku Kazimierz Kutz, wielka nadzieja Europy Plus, zebrał zaledwie 2,4 proc., czyli 20 tys. głosów. W poprzednich wyborach do Senatu zyskał cztery razy większe poparcie przy dwa razy wyższej frekwencji. A trzeci najbardziej prawdopodobny kandydat na europosła Robert Kwiatkowski startujący we Wrocławiu miał 8 tys. głosów, czyli 1,25 proc.Najlepiej w tym gronie wypadł Ryszard Kalisz – dostał 4,2 proc., czyli 33 tys. głosów w Warszawie. Ale to i tak gorszy wynik niż ten, który zanotował kandydat SLD Wojciech Olejniczak. A ambicje były przecież mocarstwowe – 100 tys. głosów.Inne znane nazwiska Europy Plus: Barbara Nowacka, Kazimiera Szczuka, Jan Hartman, także miały bardzo słaby wynik, choć kandydatki debiutantki polityczne i tak poradziły sobie lepiej niż niektórzy doświadczeni politycy.Czy partia rozliczy winnych klęski? Wielkiego zapału do rozliczeń personalnych nie ma. – Powinny być, ale czy będą? Nie wiem – stwierdza rzecznik prasowy TR Andrzej Rozenek, lecz nie dodaje, kogo mają dotyczyć.Krążyła teoria, że teraz w TR dojdzie do zamachu stanu – Palikot będzie pozbawiony władzy, a na czele partii stanie Rozenek. Z kolei w SLD Włodzimierz Czarzasty zastąpi Leszka Millera. I tak dwaj prominentni członkowie Stowarzyszenia Ordynacka połączą dwa lewicowe ugrupowania. – To bzdury! – komentuje krótko Rozenek.Scenariusz rzeczywiście wydaje się utopijny. Czarzasty sam jest osłabiony, bo w warszawskim regionie, którym to właśnie on kieruje, Sojusz uzyskał marny wynik – Olejniczak nie ma mandatu. Zresztą Czarzasty nigdy sam nie przeszedł pozytywnie wyborczej weryfikacji, więc nawet jeśli miałby jakieś ambicje, to najpierw musi sam sprawdzić się w wyborach i zdobyć mandat posła.Z kolei Palikot jest wciąż głównym i najbardziej cennym aktywem Twojego Ruchu. Wyrzucanie go byłoby aktem samobójczym dla tej formacji. Polec może Marek Siwiec jako wiceszef Ruchu i główny ideolog koalicji.Z kolei Siwiec sugeruje, że winny jest sam Palikot. – Nie wiadomo było, czy Aleksander Kwaśniewski jest w tym przekazie dobrym człowiekiem, czy jest złym człowiekiem, ile jest z niego pożytku, a ile jest kłopotu – mówił w RMF FM po wyborach.To Palikot bowiem w samej końcówce kampanii stwierdził w „Wyborczej”, że marka Kwaśniewski jest warta tylko 1-2 proc. poparcia i ludzie nie widzą w nim polityka, który się nadaje na pełnienie najważniejszych funkcji.Ryszard Kalisz zapewne odpłynie ostatecznie z Twojego Ruchu. Zapowiadał dalszą budowę swojego stowarzyszenia Dom Wszystkich Polska. O plany zapytaliśmy Andrzeja Celińskiego. Wcześniej przewidywał fuzję swojej Partii Demokratycznej z Twoim Ruchem. Teraz, po porażce, czeka na to, co Palikot zaproponuje nowego. Dziś ma odbyć się spotkanie w tej sprawie z sojusznikami z Europy Plus.Przedstawicielki Kongresu Kobiet zamierzają nadal trzymać z Twoim Ruchem. – Jestem solidarna z Palikotem w tej porażce – deklaruje Kazimiera Szczuka. I zapewnia, że choć na razie nie planuje wstąpienia do partii, to chce z nią nadal współpracować.Podobnie Wanda Nowicka, wicemarszałek Sejmu. – Koalicja się nie sprawdziła, zapraszanie znanych postaci na listy – także. Wyborcy nie bardzo wiedzieli, co to za twór, niektórzy członkowie koalicji bez przerwy się od niej dystansowali, to była droga donikąd – mówi „Wyborczej” Nowicka.- Chciałabym też, aby politycy naszej partii w mniejszym stopniu stawiali na szokowanie czy ostrą retorykę. Chociaż nie zgadzam się z Ryszardem Kaliszem, że te awanturnicze wystąpienia były przyczyną naszej klęski. To był po prostu zły projekt koalicyjny – dodaje Nowicka.Niezależnie od analizy porażki w klubie panuje powszechne przekonanie, że trzeba intensywnie promować markę Twój Ruch.Niektórzy posłowie TR mówili nieoficjalnie, że może warto wrócić do starej nazwy Ruch Palikota, skoro marka Twój Ruch nie przyniosła korzyści. Zwolennicy tej koncepcji uważają, że dobrze, by wyborcy widzieli nazwisko lidera w nazwie partii, bo wtedy będą pewni, o kogo chodzi.Sam Palikot zapewnił jednak „Wyborczą”, że nie ma mowy o powrocie do starej nazwy.Ale powrót do dawnego programu jest raczej pewny. TR będzie eksponować te hasła programowe, dzięki którym partia Palikota znalazła się w Sejmie: antyklerykalizm, legalizacja marihuany, związki partnerskie dla par hetero- i homoseksualnych.O ile w sprawach światopoglądowych działacze Twojego Ruchu mają dość jednolity światopogląd, o tyle w kwestiach gospodarczych są podzieleni. Wanda Nowicka, Robert Biedroń czy Anna Grodzka reprezentują frakcję socjaldemokratyczną, większość klubu parlamentarnego na czele z Arturem Dębskim – liberalną, bliską przedsiębiorcom. Czy nie lepiej więc skoncentrować się tylko na sprawach obyczajowych? – Nie uważam tak – mówi Krzysztof Iszkowski, jeden ze współpracowników Janusza Palikota.- Udało nam się wypracować dobry program gospodarczy, który godzi frakcję lewicową z liberalną. Filarami tego programu jest likwidacja ZUS i emerytura obywatelska. To program, który ma chronić mniej zamożnych Polaków, ale jednocześnie uwolnić energię Polaków w sferze gospodarczej. Nie mieliśmy czasu, aby go odpowiednio wypromować. Musimy to zrobić teraz pod marką Twojego Ruchu – mówi Iszkowski.
Cały tekst: http://wyborcza.pl/1,75478,16052778,Rozliczenia_po_przegranej_Europy_Plus__Kto_solidarny.html#ixzz338UkXyCI
