Na jednym z wyjazdów, będąc w muzeum sztuki MoMa, natknąłem się również na obrazy Francis’a Picabia. Trudno obok nich przejść bez uczuć czy też jakiejkolwiek refleksji; bo duch to niespokojny. Rzućmy więc okiem na jego historię
Urodzony w 1879 roku w Paryżu. Malarz i poeta o francusko- hiszpańskich korzeniach. Francis Picabia studiował w Ecole des Arts Decoratifs. W latach 1903-1908 malował pod wpływem impresjonistów. W 1905 roku miał pierwszą wystawę indywidualną w Galerie Haussmann. Od 1909 roku zbliżył się do awangardy, a wpływ na jego sztukę zaczęli mieć kubiści. W 1911 poznał Apollinaiera i Duchampa. W 1915 roku zaczął wykonywać absurdalne mechanizmy. W następnych latach był animatorem dadaizmu. W 1917 roku opublikował swój pierwszy tomik poezji, wydawał też czasopismo „391”. Uczestniczył w ruchu dadaistycznym w Paryżu, Zurichu i Barcelonie, ale w 1921 roku zerwał z nim powracając do malarstwa figuratywnego. W 1922 roku opuścił Paryż, a kilka lat później odszedł od surrealizmu, z którym również związany był na krótko.
Wówczas Picabia zaczął malować niezwykłe, zaskakujące kompozycje, używając przemysłowej emalii i stosując trzy lub cztery kolory, na podobieństwo rysunków malowanych na plakatach. Przez taki zabieg, obraz nabierał charakteru dzieła tworzonego seryjnie i mechanicznie. Sposób, w jaki malował, był wyrazem buntu przeciwko linearnej elegancji francuskiego rysunku, który powrócił do łask, wraz ze zwrotem Picassa ku klasycyzmowi. Rysunki Picabia były obrazem sprzeciwu wobec panujących konwenansów, a także klasycznym obrazom muzealnym i obowiązującym trendom. Nie była to zwykła autoparodia. Picabia, w ten właśnie sposób, pragnął wyrazić dystans do radykalizmu dadaistów.
Twórca o wszechstronnym uzdolnieniu- za swojego życia – ciągle poszukujący nowych wyzwań. Uwielbiał eksperymentować, a źródłem inspiracji były współczesne reprodukcje rozmaitych mechanizmów i przyrządów elektrycznych. Picabia w twórczości ironizuje, sprowadzając wzajemną fascynację i pociąg miedzy kobietą a mężczyzną do prostych, cielesnych procesów.
W 1924 roku prezentował swoje dzieła na wystawie w Chicago. W prezentowanych zbiorach znalazły się wiersze zaprzyjaźnionej z artystą, Gertrudy Stein. Powrócił do Paryża po zakończeniu II wojny światowej, zajmując się malarstwem abstrakcyjnym i poezją. Francis Picabia zmarł 30 listopada 1953 roku w Paryżu.
