Właśnie ukazuje się na rynku czytelniczym kolejna książka o najsławniejszej polskiej jednostce wojskowej GROM – „Tajne Akcje Snajperów GROM”.  We wstępie do tej książki płk. Dariusz Zawadka – jeden z byłych dowódców tej jednostki napisał – „Tajne akcje snajperów GROM to pod wieloma względami książka wyjątkowa. Nie tylko dlatego, że chyba po raz pierwszy podejmuje próbę opisania okrytej do tej pory tajemnicy służby snajperów GROM. Więcej, nie dlatego nawet , że niezwykle rzetelnie i barwnie relacjonuje  nieznane do te pory metody naboru, selekcji  oraz specjalistycznych szkoleń – wszystko widziane  oczami uczestników.”

Jestem pewien, że ta publikacja będzie cieszyła się dużym zainteresowaniem.  Bierze się to z dwóch podstawowych powodów.  Większość Polaków jest dumnych z jednostki GROM; Ci obywatele czekają na każdy, kolejny okruch informacji o dzielnych operatorach ich akcjach, działaniach i kolejnych sukcesach. Dodatkowo wiele osób interesuje się militariami, sprawami dotyczącymi Wojska Polskiego i sił specjalnych w szczególności, a obecna sytuacja polityczna na wschodzie jeszcze bardziej pogłębia zainteresowanie tą tematyką.

Jeszcze kilka lat temu funkcjonowanie takich jednostek wojskowych owiane było wielką, nieprzeniknioną  tajemnicą.  Rozwój nowoczesnych technik porozumiewania się między ludźmi (internet); postępująca demokratyzacja z dużym i coraz większym zapotrzebowaniem na transparentność  informacyjną pomiędzy sferami zarządzanymi przez Państwo, a wolnymi mediami i społeczeństwem – wymusza konieczność, choćby maleńkiego, wyjścia z cienia.

Nie jest to zresztą, wyłącznie nasza polska specyfika. Tak dzieje się  we wszystkich demokratycznych krajach. I nie dotyczy to wyłącznie jednostek specjalnych, a bardziej konieczności aktywnego komunikowania się sił zbrojnych ze swoimi społeczeństwami.

Dziś wielkie korporacje, mniejsze firmy, przedstawiciele świata politycznego, artystycznego, sportowego, NGO’Sy wszelkiego autoramentu –  muszą i jeszcze raz muszą,  prowadzić dialog ze społeczeństwem aby pozyskiwać aprobatę do działania i zaspakajać potrzeby informacyjne, aby budować więzi i relacje. Wojsko – organizacja z definicji skryta i owiana wieloma tajemnicami i niedomówieniami również się zorientowało, że jest to część ich obowiązków wobec rodaków.

Można zaryzykować twierdzenie, iż „kontrolowana otwartość” staje się międzynarodowym standardem. Jednym z najprostszych przykładów niech będzie facebook, youtube i inne kanały social media; również artykuły i książki – jak choćby ta o elitarnej, brytyjskiej  jednostce SAS – „Sekretna Historia SAS”,  jak również oficjalny fanpage jednostki GROM, Formozy;  żródłami informacji stają się weterani, emeryci, ktorzy odeszli na zasłuzony odpoczynek, ale czują potrzebę opowiadania o swoich przeżyciach i dokonaniach.  Tego typu relacje padają oczywiście na bardzo podatny grunt. Taka książka o GROM z definicji jest hitem sprzedażowym

Zupełnie osobną sprawą jest kwestia – ja się nie podejmuję jej rozpatrywać – na ile tajne były  bądź   nadal są publikowane treści.  ?  Czy też już jest tak, że wszyscy wszystko wiedzą o wszystkich … i nie ma to większego znaczenia – oczywiście zastrzegam się od razu, jest tu troszkę ironii wzmocnionej znakiem zapytania. Czy też czasami przekraczana jest granica (nawet mimowolnie i bez żadych podtekstów) czegoś co można by nazwać tajemnicą funkcjonowania „specjalsów” ? Ich umiejętności, wyposażenie, logistyka i wsaprcie jakie mają … te wszystkie informacje jakei mogą być interesujące dla potnecjalnych przeciwników …. ?

Bez dwóch zdań. Jednostka GROM jest aszym Dobrem Narodowym; żołnierz – w przeszłości lub aktualnie,  pracujący w jednostce są naszymi współczesnymi bohaterami. My jesteśmy im winni szacunek i uznanie.

Tak – są trochę mityczni, owiani różnymi legendami i tajemnicami; mamy ich za ludzi ze wszech miar doskonałych tak w ujęciu fizycznym, psychicznym, wyszkolenia. Wiemy, że gotowi są oddać życie i zdrowie za nas i za ojczyznę.

Myślę, że książka będzie ciekawa.