Gdy ekuchareczka.pl dowiedziała się, że wybieram się do japońskiego Kobe, od razu powiedziała abym koniecznie spróbował tamtejszej wołowiny – Wagyu. Zrobiłem to, choć nie wiem czy wedle oczekiwanego rytuału ? „Wpadłem” mianowicie na uliczny grill gdzie młodzi Japonka i Japończyk przygotowywali szybkie, uliczne dania.

Wiecie dobrze, że zapach wydzielany przez pracujący właśnie grill jest (dla nie wegetarian) wezwaniem do natychmiastowego spróbowania smakołyka. Wezwanie to można by nazwać „call to action”; … ale … zapach tej  wołowiny – uwierzcie – jest powalający, fantastyczny i chyba jedyny w swoim rodzaju. Oczywiście skręciłem więc w kierunku ulicznego rożna i grzecznie stanąłem w kolejce.

Nie miało znaczenia, że trzeba było na stojaka przykleić się do plastikowego stoliczka; nic to, że palce miałem w lekkim tłuszczyku spływającym prosto z mięsa. No po prostu kulinarne cudo na cudami. Te cienko krojone plasterki wołowiny, ładnie przysmażone , skromnie podane na plastikowej tacce … to jedno z lepszych dań jakie ostatnio jadłem.

Może właśnie dlatego, że było podane w tak prostej formie; smak nie zakłócony nadmiarem dodatków, tylko leciutka cebulka; również niepotrzebny zgiełkiem konkurencyjnych dań, serwowanych w tym skromnym, ulicznym lokalu. Umiejscowionym położonego na restauracyjnej uliczce w Osace; mieście oddalonym o raptem 12 minut jazdy Shinkansenem od Kobe, czyli niecałe 30 kilometrów (można też pojechać zwykłym pociągiem Japan Railway; trwa to około godziny)

Nie będę przepisywał z Wikipedii o co chodzi z tą wołowiną, że taka dobra; jak chcesz Sama/Sam zerknij a, generalnie chodzi o to: co je, czym jest namaszczana, czego słucha i jak właściciele zajmują się zwierzęciem ?

Z pewnością chcecie więc zobaczyć co zjadłem … ostatnie zdjęcie z tych kilku