(mam kilka zaległości z Japonii; ten wpis to jeden z kilku czy też kilkunastu, które powinienem napisać)

W starych czasach w Japonii, zamki pełniły głównie funkcje fortyfikacyjne ale były również siedzibami poszczególnych rodów. Na ogół budowano je z drewna osadzone na cokołach czy też fundamentach z wielkich głazów kamiennych. Japońskie twierdze na ogół otoczone są głębokimi i szerokimi fosami zaś mury obronne piętrzą się w górę na kilka, kilkanaście metrów.

Podstawowym wyróżnikiem architektonicznym tych konstrukcji jest kilkupiętrowa wieża gdzie głównymi ozdobami są piętrzące się okapy.  Zewnętrzna fasada pokrywana była gliną aby wzmocnić drewnianą konstrukcję; z czasem zaczęto nakładać ognioodporny, biały tynk. Wieże oprócz funkcji ściśle obronnych były również po trosze magazynami: trzymano w nich pożywienie, wodę; przetrzymywano więźniów; w czasie oblężenia  znajdował się w niej punkt dowodzenia. Wieża była również znakiem potęgi, władzy i wpływów danego feudalnego właściciela

Zamek Himeji  (zwany również Hakuro-jō lub Shirasagi-jō – Zamek Białej Czapli) jest jednym z najsławniejszych. Aktualnie to bardzo ważny punkt na turystycznej mapie współczesnej Japonii – wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.  Dość łatwo dotrzeć do miasteczka Himeji ponieważ znajduje się tam stacja pociągu Shinkansen do Kobe jest jakieś z 50 kilometrów. Do zamku z dworca kolejowego również prosta droga. Szeroką promenadą idzie się maksimum, raptem  … góra kilkanaście minut. Wydaje się, że dziś  trzyma on w garści budżet miast Himeji skoro jednego dnia nawet kilkanaście tysięcy turystów z całego świata go zwiedza.

Zamek był praktycznie nie zniszczony przez pożogę wojenną, pożar czy też trzęsienie ziemi. Kilkakrotnie był odnawiany i restaurowany. Ja miałem okazję zobaczyć go w pełnej krasie w porze kwitnącej wiśni. Nie jestem znawcą architektury ale miejsce to zachwyciło mnie; powiedziałbym, że Himeji to kwintesencja Japonii, jej historii, dzisiejszej siły, żywotności  i ambicji tego narodu.  Jeśli jedzie się do Japonii, jest to obowiązkowy punkt na trasie.

Na dobrą sprawę zamek Himeji został zbudowany jako skomplikowany i wielowymiarowy, kompleks obronny. Główną budowlą jest pięciopiętrowa wieża. W jej środku, aktualnie  znajduje się muzeum gdzie prezentowana jest historia tego miejsca przykładowy oręż i wyposażenie. Na samej górze znajduje shintoistyczny chram Osakabe. Aby pokonywać kolejne piętra trzeba poruszać się po bardzo wąskich i stromych, drewnianych schodach.

Dojście do głównej wieży to bardzo pouczająca wycieczka. Wąska droga, prowadząca, różnymi dziedzińcami do głównej wieży, podporządkowana została sztuce wojennej; na trasie mnóstwo zaułków, bram, furt, stromych stopni, nagłych skrętów i nawrotów. Na dobrą sprawę jest to system labiryntowy, który miał  być kompletnie nieczytelny i zaskakujący dla agresorów. W otaczających murach, praktycznie wszędzie ulokowane strzelnice w kształcie: okręgu, trójkąta, kwadratu. Tak umiejscowione … aby prowadzony z nich ogień był maksymalnie skuteczny …  Ciekawe – zamek nigdy nie znajdował się w oblężeniu.

Z początkiem 2015 r. został ostatecznie zakończony jego remont, który trwał pięć lat. Himeji Castle wygląda naprawdę spektakularnie. Nie dziwi więc, że wielokrotnie służył jako tło scenograficzne do różnych, japońskich produkcji filmowych m.in. filmów Kurosawy „występował” również w jednej z produkcji o przygodach Jamesa Bonda.

Aby dostać się do środka należy odstać w kolejce kilkadziesiąt minut – przynajmniej ja musiałem, ponieważ pojechałem tam w weekend.  Koszt zakupu biletu wstępu wynosi 1000 jenów.

więcej zdjęć z tej wyprawy jest tu